jueves, 21 de marzo de 2013

Tzav (Shemot 6:1 - 8:36)






A los cohanim les fue otorgado la mitzvá de t´rumat hadeshen, recoger las cenizas de las olot (ofrendas consumidas) diarias. También se les encargó mantener el fuego del altar encendido permanentemente. Aharón, el Cohén Gadol, recibió instrucciones de llevar diariamente una ofrenda de comida en la mañana y otra al anochecer.
También fueron promulgadas otras leyes que especificaban los deberes de los cohanim y las porciones de las ofrendas que debían recibir. Podían comer de las ofrendas de comida, de pecado y de infracción si estaban ritualmente puros, y sólo dentro del atrio del Santuario.
En una impresionante ceremonia llevada a cabo en ese lugar, Aharón y sus hijos fueron instalados en sus cargos por Moshé en presencia de la asamblea. Después de que los cohanim se hubieran bañado, Moshé vistió a Aharón con su ropa distinta y ungió el Tabernáculo y sus elementos (el Arca, la mesa del pan de proposición, los candelabros y el altar del incienso), como así también el altar de la ofrenda quemada y la jofaina y su base (todo lo cual se hallaba en el atrio del Santuario). Luego vertió el aceite de unción sobre la cabeza de Aharón, santificándolo. Finalmente, los demás cohanim fueron vestidos con sus ropas especiales. Moshé llevó luego una ofrenda de pecado y otra quemada. Estos ritos fueron repetidos durante siete días, lapso en el cual Aharón y sus hijos permanecieron en el atrio.




Lilmod ULelamed
 

martes, 12 de marzo de 2013

Vaikra (Shemot 1:1 - 5:26)







Los cinco principales korbanot (sacrificios) que podían ser ofrecidos por una persona eran:
1) Olá: ofrenda enteramente consumida por el fuego en el mizbeaj (altar)
2) Minjá: lealtad-obsequio. A diferencia de los otros korbanot que consisten de animales, ésta era una ofrenda de harina usualmente llevada por un hombre de medios modestos
3) Shlamim: ofrenda de paz. Un medio de expresar agradecimiento a D-s en ocasiones de regocijo. También incluye el korbán todá (en "acción de gracias", analizado en la parashá Tzav).
4) Jatat: ofrenda por pecado. Una expiación por ciertos pecados cometidos sin intención por un individuo, incluso el Cohén Gadol (Sumo Sacerdote), el rey el Sanhedrín (suprema corte) en su totalidad. Comprende también las prohibiciones punibles con caret cuando son transgredidas intencionalmente, por ejemplo, comer jametz en Pésaj o realizar una melajá (trabajo) en shabat.
4A) Korbán olé veiored: un tipo especial de ofrenda por pecado que varía de acuerdo con la riqueza del pecador. Es requerido para las siguientes transgresiones:
a) Jurar en falso que uno no ha visto ni oído evidencia necesaria para un testimonio
b) Entrar en el Bet Hamikdash o comer kodashim mientras se está en estado de tumá (impureza)
c) Dejar sin cumplir una promesa
Conmovido en su conciencia, el pecador confesaba su mala acción y estaba obligado a llevar este sacrificio.

5) Asham: ofrenda por una culpa. Ofrecida como parte de la penitencia requerida por ciertos actos impropios, tales como:
a) uso no intencional de propiedad apartada para Hashem (Kodashim)
b) retención de propiedad ajena por un falso juramento
En cada caso el pecador, luego de confesar su culpa, debía restaurar primero la propiedad, más un adicional de un quinto de su valor, al verdadero dueño, antes de que pudiera ofrecer el sacrificio y recibir el perdón divino por su pecado.

Lilmod ULelamed

EN GALEGO

Os cinco principais korbanot (sacrificios) que podían ser ofrecidos por unha persoa eran:
1) Olá: ofrenda enteramente consumida polo lume no mizbeaj (altar)
2) Minjá: lealtad-obsequio. A diferenza dos outros korbanot que consisten de animais, esta era unha ofrenda de harina usualmente levada por un home de medios modestos
3) Shlamim: ofrenda de paz. Un medio de expresar agradecimiento a D-s en ocasións de regocijo. Tamén inclúe o korbán todá (en "acción de grazas", analizado na parashá Tzav).
4) Jatat: ofrenda por pecado. Unha expiación por certos pecados cometidos sen intención por un individuo, incluso o Cohén Gadol (Sumo Sacerdote), o rei o Sanhedrín (suprema corte) na súa totalidade. Comprende tamén as prohibicións punibles con caret cando son transgredidas intencionalmente, por exemplo, comer jametz en Pésaj ou realizar unha melajá (traballo) en shabat.
4A) Korbán olé veiored: un tipo especial de ofrenda por pecado que varía de acordo coa riqueza do pecador. É requirido para as seguintes transgresiones:
a) Xurar en falso que uno non viu nin oído evidencia necesaria para un testemuño
b) Entrar no Bet Hamikdash ou comer kodashim mentres se está en estado de tumá (impureza)
c) Deixar sen cumprir unha promesa
Conmovido na súa conciencia, o pecador confesaba a súa mala acción e estaba obrigado a levar este sacrificio.
5) Asham: ofrenda por unha culpa. Ofrecida como parte da penitencia requirida por certos actos impropios, tales como:
a) uso non intencional de propiedade apartada para Hashem (Kodashim)
b) retención de propiedade allea por un falso xuramento
En cada caso o pecador, logo de confesar a súa culpa, debía restaurar primeiro a propiedade, máis un adicional dun quinto do seu valor, ao verdadeiro dono, antes de que puidese ofrecer o sacrificio e recibir o perdón divino polo seu pecado.
Lilmod ULelamed

viernes, 8 de marzo de 2013

Vaiakhel - Pekudei (Shemot 35:1 - 40:38)







Parashá Vaiakhel
Moshé transmitió a los bnei Israel los detalles de las órdenes del Señor relativas al Santuario y sus contenidos, pero primero enfatizó la santidad del Shabat, durante cuyo transcurso está prohibido efectuar cualquier trabajo. Cuando se les pidió que contribuyeran al fondo de construcción del Santuario, los benei Israel respondieron muy generosamente y cada individuo donó todo lo que pudo. Las mujeres capacitadas tejieron el material de lino. Los príncipes de cada tribu ofrecieron piedras preciosas para el pectoral, así como también aceite y especias para el incienso. Algunas mujeres donaron incluso sus espejos de cobre bruñido para la jofaina y su jarra.
Moshé hizo especial mención del hecho de que Hashem había elegido a Betzalel, de la tribu de Iehudá, un hombre sabio, comprensivo y de experiencia, para supervisar los detalles de la construcción. Fue ayudado por Oholiav, de la tribu de Dan, que eran un grabador y tejedor talentoso.
Las contribuciones para la construcción del Santuario fueron tan abundantes, que los trabajadores llegaron a informar que tenían más material del que necesitaban. Pronto, sección por sección, el Santuario y su contenido comenzaron a tomar forma. Se pidió entonces al pueblo que interrumpiera las donaciones.

Parashá Pekudei
Por orden de Moshé fueron calculados los gastos totales de la construcción del Santuario. La obra fue inspeccionada y aprobada por él mismo, que luego bendijo al pueblo por su aporte a ese magnífico logro.
El primer día del mes de Nisán, casi un año después de la partida de los judíos de Egipto, fue erigido el Mishkán bajo la supervisión personal de Moshé, y los elementos fueron dispuestos en su interior en el orden prescripto.
Una nube cubría el Mishcán, que estaba rodeado por la gloria de Hashem. Cada elevación de la nube indicaba el deseo de D-s de que los israelitas continuarán su viaje.
Lilmod ULelamed

GALEGO

 
Parashá Vaiakhel
Moshé transmitiu aos bnei Israel os detalles das ordes do Señor relativas ao Santuario e os seus contidos, pero primeiro enfatizó a santidade do Shabat, durante cuxo transcurso está prohibido efectuar calquera traballo. Cando se lles pediu que contribuísen ao fondo de construción do Santuario, os benei Israel responderon moi generosamente e cada individuo doou todo o que puido. As mulleres capacitadas teceron o material de lino. Os príncipes de cada tribo ofreceron pedras preciosas para o pectoral, así como tamén aceite e especias para o incienso. Algunhas mulleres doaron ata os seus espellos de cobre bruñido para a jofaina e a súa jarra.
Moshé fixo especial mención do feito de que Hashem elixira a Betzalel, da tribo de Iehudá, un home sabio, comprensivo e de experiencia, para supervisar os detalles da construción. Foi axudado por Oholiav, da tribo de Dan, que eran un grabador e tejedor talentoso.
As contribucións para a construción do Santuario foron tan abundantes, que os traballadores chegaron a informar que tiñan máis material do que necesitaban. Pronto, sección por sección, o Santuario e o seu contido comezaron a tomar forma. Pediuse entón ao pobo que interrompese as donaciones.

Parashá Pekudei
Por orde de Moshé foron calculados os gastos totais da construción do Santuario. A obra foi inspeccionada e aprobada por el mesmo, que logo bendixo ao pobo polo seu aporte a ese magnífico logro.
O primeiro día do mes de Nisán, case un ano logo da partida dos xudeus de Egipto, foi erigido o Mishkán baixo a supervisión persoal de Moshé, e os elementos foron dispostos no seu interior na orde prescripto.
Unha nube cubría o Mishcán, que estaba rodeado pola gloria de Hashem. Cada elevación da nube indicaba o desexo de D-s de que os israelitas continuarán a súa viaxe.
Lilmod ULelamed