Continuando con su crítica al pueblo, Moshé le recordó cómo
rogó a Hashem Su autorización para cruzar el río Iardén (Jordán). Sin embargo, su pedido
fue denegado. En cambio, se le acordó que viera la Tierra Prometida
desde la cúspide del monte Pisgá,
en tanto Iehoshua era designado para hacerse cargo del liderato en Eretz Israel.
Moshé instó al pueblo a observar
escrupulosamente las leyes de D-s. De este modo ellos serían reconocidos por
otros pueblos como una gran nación y predominarían a pesar de ser poco
numerosos. Además, serían auxiliados por el recuerdo de su experiencia al pie
del monte Jorev, donde habían escuchado la voz de D-s proclamando los Diez
mandamientos. el Señor no se había aparecido bajo ninguna forma ni figura, y
esto debería recordarle al pueblo la prohibición de hacer ídolos de cualquier
tipo. En caso de que los hijos de Israel desoyesen esta advertencia en el
futuro, serían exiliados y dispersados entre las naciones. Sin embargo, y aún
si tal cosa ocurriese, su sincero arrepentimiento los haría ganarse la gracia y
el perdón divinos.
Moshé declaró, después, a las tres ciudades
de Bétzer, Ramot y Golán,
al este del Iardén, como arei miklat (ciudad de refugio) para todo aquél
que matase a alguien por accidente.
Moisés repitió, entonces, los Diez
Mandamientos, la base del pacto de D-s con Israel. el pueblo congregado ante el
monte Sinaí se sintió aterrado por los prodigios que había visto y solicitó a
Moshé que le hablara en lugar de Hashem.
Moisés formuló, entonces, el Sh´má (el credo judío principal), que afirma
la unidad y unicidad de D-s, al que todos deben amar, y Cuyos mandamientos
deben ser transmitidos a las generaciones siguientes.
Sus leyes deben ser recordadas permanentemente
por medio de un signo colocado en la mano y en la frente (los t´filín o filactelias), e inscripciones
colocadas en las jambas de las puertas (mezuzá) de cada casa.
Moshé previno al pueblo que no olvidase al
Señor ni siquiera cuando ya estuviese radicado en la Tierra Prometida
y lograse un alto grado de prosperidad. Deberían evitar cualquier forma de
idolatría, porque ella conduciría, inevitablemente, hacia su destrucción. Las
futuras generaciones deberían ser instruidas en los mandamientos de D-s e
informadas de Sus actos prodigiosos cuando liberó a sus ancestros de Egipto.
Moshé les previno, además, acerca de los casamientos con paganos, porque ellos
conducirían al abandono de Hashem. Israel es un pueblo santo al que D-s
demostró Su amor librándolo de la esclavitud, y es su deber corresponderle por
medio de la observancia de Sus preceptos.
Lilmod ULelamed
GALEGO
Continuando coa súa
crítica ao pobo, Moshé recordoulle como rogou a Hashem A súa autorización para
cruzar o río Iardén (Jordán). Con todo, o seu pedido foi denegado. En cambio,
acordóuselle que vise a Terra Prometida desde a cúspide do monte Pisgá, en tanto
Iehoshua era designado para facerse cargo do liderado en Eretz Israel.
Moshé instou ao pobo a observar escrupulosamente as leis de D-s. Deste xeito eles serían recoñecidos por outros pobos como unha gran nación e predominarían a pesar de ser pouco numerosos. Ademais, serían auxiliados polo recordo da súa experiencia ao pé do monte Jorev, onde escoitaran a voz de D-s proclamando os Dez mandamentos. o Señor non se había aparecido baixo ningunha forma nin figura, e isto debería recordarlle ao pobo a prohibición de facer ídolos de calquera tipo. No caso de que os fillos de Israel desoyesen esta advertencia no futuro, serían exiliados e dispersados entre as nacións. Con todo, e aínda se tal cousa ocorrese, o seu sincero arrepentimento faríaos gañarse a graza e o perdón divinos.
Moshé declarou, despois, ás tres cidades de Bétzer, Ramot e Golán, ao leste do Iardén, como arei miklat (cidade de refuxio) para todo aquel que matase a alguén por accidente.
Moisés repetiu, entón, os Dez Mandamentos, a base do pacto de D-s con Israel. o pobo congregado ante o monte Sinaí sentiuse aterrado polos prodixios que vira e solicitou a Moshé que lle falase en lugar de Hashem.
Moisés formulou, entón, o Sh´má (o credo xudeu principal), que afirma a unidade e unicidad de D-s, ao que todos deben amar, e Cuxos mandamentos deben ser transmitidos ás xeracións seguintes.
As súas leis deben ser recordadas permanentemente por medio dun signo colocado na man e na fronte (os t´filín ou filactelias), e inscricións colocadas nas jambas das portas (mezuzá) de cada casa.
Moshé preveu ao pobo que non esquecese ao Señor nin sequera cando xa estivese radicado na Terra Prometida e lograse un alto grao de prosperidade. Deberían evitar calquera forma de idolatría, porque ela conduciría, inevitablemente, cara á súa destrución. As futuras xeracións deberían ser instruídas nos mandamentos de D-s e informadas dos seus actos prodixiosos cando liberou aos seus devanceiros de Exipto. Moshé preveulles, ademais, acerca dos casamentos con pagáns, porque eles conducirían ao abandono de Hashem. Israel é un pobo santo ao que D-s demostrou O seu amor librándoo da escravitude, e é o seu deber corresponderlle por medio da observancia dos seus preceptos.
Lilmod ULelamed
Moshé instou ao pobo a observar escrupulosamente as leis de D-s. Deste xeito eles serían recoñecidos por outros pobos como unha gran nación e predominarían a pesar de ser pouco numerosos. Ademais, serían auxiliados polo recordo da súa experiencia ao pé do monte Jorev, onde escoitaran a voz de D-s proclamando os Dez mandamentos. o Señor non se había aparecido baixo ningunha forma nin figura, e isto debería recordarlle ao pobo a prohibición de facer ídolos de calquera tipo. No caso de que os fillos de Israel desoyesen esta advertencia no futuro, serían exiliados e dispersados entre as nacións. Con todo, e aínda se tal cousa ocorrese, o seu sincero arrepentimento faríaos gañarse a graza e o perdón divinos.
Moshé declarou, despois, ás tres cidades de Bétzer, Ramot e Golán, ao leste do Iardén, como arei miklat (cidade de refuxio) para todo aquel que matase a alguén por accidente.
Moisés repetiu, entón, os Dez Mandamentos, a base do pacto de D-s con Israel. o pobo congregado ante o monte Sinaí sentiuse aterrado polos prodixios que vira e solicitou a Moshé que lle falase en lugar de Hashem.
Moisés formulou, entón, o Sh´má (o credo xudeu principal), que afirma a unidade e unicidad de D-s, ao que todos deben amar, e Cuxos mandamentos deben ser transmitidos ás xeracións seguintes.
As súas leis deben ser recordadas permanentemente por medio dun signo colocado na man e na fronte (os t´filín ou filactelias), e inscricións colocadas nas jambas das portas (mezuzá) de cada casa.
Moshé preveu ao pobo que non esquecese ao Señor nin sequera cando xa estivese radicado na Terra Prometida e lograse un alto grao de prosperidade. Deberían evitar calquera forma de idolatría, porque ela conduciría, inevitablemente, cara á súa destrución. As futuras xeracións deberían ser instruídas nos mandamentos de D-s e informadas dos seus actos prodixiosos cando liberou aos seus devanceiros de Exipto. Moshé preveulles, ademais, acerca dos casamentos con pagáns, porque eles conducirían ao abandono de Hashem. Israel é un pobo santo ao que D-s demostrou O seu amor librándoo da escravitude, e é o seu deber corresponderlle por medio da observancia dos seus preceptos.
Lilmod ULelamed
