miércoles, 10 de julio de 2013

Devarim (Deuteronomio 1:1 - 3:22)






A medida que los judíos se iban acercando a la Tierra Prometida, Moshé les reseñaba los acontecimientos y vivencias que experimentaron durante sus años de trajinar por el desierto. El rememoraba cómo ante el monte Jorev (Sinaí) D´s les había ordenado levantar el campamento y avanzar hacia su meta, la tierra de Canaán. Moshé había clamado que sin ayuda sería incapaz de soportar la carga del liderato, de modo que fueron designados jueces y administradores para auxiliarlo en el desempeño de su pesada misión. El pueblo estaba a punto de entrar en la Tierra prometida, pero fue desanimado por el informe pesimista de los meraglim (espías) y querelló contra D´s. Esta pérdida de la fe provocó el alargamiento del peregrinaje por el desierto, tiempo durante el cual murió casi toda la vieja generación.
Los israelitas habían acampado ante el monte Seír durante un tiempo prolongado. Allí se les dijo que continuaran su recorrido a través de la tierra de Edom. Sin embargo, no debían enredarse en ningún tipo de hostilidades, pues ese territorio había sido prometido a los descendientes de Eisav. Tampoco debían agredir a los habitantes de Moav, puesto que esa tierra había sido reservada para los hijos de Lot. No obstante, habían derrotado a Sión, rey de Jeshbón, quien se había rehusado a permitirles pasar a través de su territorio. La misma suerte le tocó a Og, rey de Bashán. El temor a los israelitas comenzó, entonces, a difundirse entre las naciones vecinas.
El territorio de Guilad había sido otorgado a las tribus de Reuven, Gad y parte de Menashé, con la estipulación de que se uniesen a los demás israelitas a la conquista de Canaán. Moshé animó a Iehoshúa a fin de que no temiese a las naciones que vivían en Eretz Israel.
Lilmod ULelamed

GALEGO


A medida que os xudeus íanse achegando á Terra Prometida, Moshé apuntáballes os acontecementos e vivencias que experimentaron durante os seus anos de trajinar polo deserto. O rememoraba como ante o monte Jorev (Sinaí) D´s ordenoulles levantar o campamento e avanzar cara á súa meta, a terra de Canaán. Moshé clamara que sen axuda sería incapaz de soportar a carga do liderato, de modo que foron designados xuíces e administradores para auxilialo no desempeño da súa pesada misión. O pobo estaba a piques de entrar na Terra prometida, pero foi desanimado polo informe pesimista dos meraglim (espías) e querelló contra D´s. Esta perda da fe provocou o alargamiento do peregrinaje polo deserto, tempo durante o cal morreu case toda a vella xeración.
Os israelitas acamparan ante o monte Seír durante un tempo prolongado. Alí díxoselles que continuasen o seu percorrido a través da terra de Edom. Con todo, non debían enredarse en ningún tipo de hostilidades, pois ese territorio fora prometido aos descendientes de Eisav. Tampouco debían agredir aos habitantes de Moav, posto que esa terra fora reservada para os fillos de Lot. No entanto, derrotaran a Sión, rei de Jeshbón, quen se había rehusado a permitirlles pasar a través do seu territorio. A mesma sorte tocoulle a Og, rei de Bashán. O temor aos israelitas comezou, entón, a difundirse entre as nacións veciñas.
O territorio de Guilad fora outorgado ás tribos de Reuven, Gad e parte de Menashé, coa estipulación de que se unisen aos demais israelitas á conquista de Canaán. Moshé animou a Iehoshúa a fin de que non temese ás nacións que vivían en Eretz Israel.
Lilmod ULelamed

PORTUGUES

À medida que os judeus iam-se acercando à Terra Prometida, Moshé lhes reseñaba os acontecimentos e vivências que experimentaram durante seus anos de trajinar pelo deserto. O rememoraba como ante o monte Jorev (Sinaí) D´s lhes tinha ordenado levantar o acampamento e avançar para sua meta, a terra de Canaán. Moshé tinha clamado que sem ajuda seria incapaz de suportar o ónus da liderança, de maneira que foram designados juízes e administradores para auxiliarlo no desempenho de sua pesada missão. O povo estava a ponto de entrar na Terra prometida, mas foi desanimado pelo relatório pessimista dos meraglim (espiões) e querelló contra D´s. Esta perda da fé provocou o alargamiento do peregrinaje pelo deserto, tempo durante o qual morreu quase toda a velha geração.
Os israelitas tinham acampado ante o monte Seír durante um tempo prolongado. Ali disse-se-lhes que continuassem seu percurso através da terra de Edom. No entanto, não deviam enredarse em nenhum tipo de hostilidades, pois esse território tinha sido prometido aos descendentes de Eisav. Também não deviam agredir aos habitantes de Moav, já que essa terra tinha sido reservada para os filhos de Lot. Não obstante, tinham derrotado a Sión, rei de Jeshbón, quem tinha-se recusado a permitir-lhes passar através de seu território. A mesma sorte tocou-lhe a Og, rei de Bashán. O temor aos israelitas começou, então, a difundir-se entre as nações vizinhas.
O território de Guilad tinha sido outorgado às tribos de Reuven, Gad e parte de Menashé, com a estipulación de que se unissem aos demais israelitas à conquista de Canaán. Moshé animou a Iehoshúa a fim de que não temesse às nações que viviam em Eretz Israel.
Lilmod ULelamed